Translate
Christien Dutoit (1955)
‘Het fantastische in de kunst is een realisme dat mij sterk ligt’
Een sculpturaal keramist, zo kunnen we Christien Dutoit het best betitelen. Ze laat zich inspireren door de mens en het menszijn: een mens is een mens dóór andere mensen. Haar beelden staan symbool voor indringende emoties, hartstochten, stille verlangens, verwondering, gekte, of de mens in haast of op zoek naar een podium; er is veel wat haar in vervoering brengt. Haar aandacht voor gebaren en gemoedstoestanden levert intrigerend werk.
Een vreemde spanning maakt zich van je meester wanneer je de details in Christiens werk onderscheidt. Zij brengt elementen uit de realiteit op eigen wijze samen. Onwaarschijnlijk, en tegelijkertijd van een overtuigende werkelijkheid.
‘Als braaf meisje kwam ik op de Kunstschool in Gent, in een wereld van hippies…’
Met verfijning en veel gevoel voor detail boetseren haar vingers de figuren in een stijl die haar werk zo karakteristiek maakt. Jarenlang duurde haar zoektocht naar de gratie en eigenheid waarmee ze haar beelden tot leven brengt. Daarbij ging zij de technische uitdaging niet uit de weg. Kijk naar de wijze waarop haar beelden zijn vormgegeven en u ervaart: de verwondering komt.
‘Ik heb een beeld in mijn hoofd, en dat móet eruit!’
Vanaf het moment dat ze op het Sint Lucas leerde boetseren in lappen klei en begreep welke mogelijkheden dit gaf om haar ideeën vorm te geven, was zij voorgoed verkocht. Het werken in keramiek bleek haar ding. Bezig zijn met klei voelt als het leven zelf, als een proces van scheppen en iets tot leven laten komen.
Haar figuren zijn voor haar de universele mens, met hun lange benen, armen en vingers, de ranke gezichten met hoge jukbeenderen en de typerende hoofdtooien.
Door alle menselijke elementen is er voor de kijker de herkenning, maar tegelijk lijken de figuren zich te realiseren dat ze in een wereld zijn waarin ze niet – meer – thuishoren.
Alles in het werk van Christien draagt bij aan de betovering die in de beelden besloten ligt, want het zijn niet alleen de figuren, maar ook de sprookjesachtige of surrealistische decors waarin zij haar karakters situeert.
